Түзелер деумен бұ заман
уақыт қалай ұзаған?
Алғыдан әлi дәметiп‚
тұрмыз ғой болып бiз алаң.
Кем болсын күшi бойдағы‚
орнына кеп iсi ойдағы‚
бар бәрi — пұлы‚ жайлары‚
жарқылдап жүр-ау жүзi арам.
Жақсылар басы дауда қап‚
жамандар алып қаумалап‚
жүргесiн бәрiн саудалап‚
жарылардай ол бiр ызадан.
Тұрғасын тумай заманы‚
қалмаған қылар амалы‚
шама-шарқы боп шамалы‚
табаннан өткен сыз оған.
Осы хал ортақ талайға‚
таласып қалғыл қалайда‚
заманның зарпы солай ма‚ —
бiлдiк пе бiр сыр бiз одан?
Туарың‚ мүмкiн‚ тумас-ты‚
қуларың‚ мүмкiн‚ құрымас-ты‚
алман деп былғап бұл басты‚
несiне көптен қызарам?
Қарайтын оған заман жоқ‚
әлдекiм жатыр «адам» боп‚
айлайтын айла-амал жоқ‚ —
жетедi-ау болсақ бiз аман…
31.07.1988