Тұрғанда көкте күн күлiп…

Тұрғанда көкте күн күлiп,
тұрғанда түлеп кең өлкең,
соңыңнан шүбә бiлдiрiп,
қалмайды қара көлеңкең.
 

Апырмау, таза жас жанға
қаталдық сонша кiм қылған?
Бұлқынып, көнбей қашсам да,
құтылмай қойдым құрғырдан.
 
1962

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *