Дүрiн көрсем бiреудiң,
болсам дағы iзгi адам,
жүзi жасып жiгердiң,
о масқара… қызғанам.
Жәнә терең ойламай,
зауық қашып, күш кемiп,
көрмедiм деп мен қалай,
жатып алам тiстенiп.
Сосын…
орнап жанға әлек,
таппай тыным талай түн,
сондай асыл бар ма де,
жан-жағыма қараймын.
Ақырында… нәсiл бар
түсiрмеген торына,
жарқылдаған асылдар
қонады кеп қолыма.
Заматында жүз жанып,
шұғыласын ол бiр үзбейдi.
Оны көрген… қызғанып,
айналадан iздейдi.
Тапса ол дағы, — басқа адам
қызғанады… қызғаныш
бiр қиырға бастаған
салмақ жұртты iзге алыс.
Қара бұған шошынбай,
жәй жүргенше жүз налып.
Өтсем болды осындай
қызғанышты… қызғанып.
1967 жыл