Упрощенная HTML-версия
менен жақсылық таппайсың, — дедi. Сосын көшеден өтiп бара жатқан балаларды
көрiп, аяғын салмақпен басып, керi қарай бұрыла берiп едi, зәресi ұшып кеттi. Дәл
қарсы алдынан Айзада дедектеп шыға келiптi. Мұның осы ауылда зәре-иманы қалмай
қорқатын әйелi осы. Одан аяғын ылғи тарта жүредi. Бұл жолы да аузы әйдiк Айзада
анадағыдай шаңғытып кете ме деп қорқып едi, шыдамай, жырқ етiп күлiп жiбердi.
Айзада күйеуi бұдан анағұрлым үлкен болса да, қос қолын көнетоз көйлегiнiң алдына
қусыра иiлiп сәлем еттi:
— Сәлем бердiк, өшетiл қайнаға!
32
Айзада Мылтықбайдың соңынан қарап тұрып:
— Мына жаманның гәрнөтер алдым деп мiнiстiр болгандай паңқуын қарай гөр! —
деп, ернiн шығарды.
Айзада жалаң аяғына сұға салған үшкiр тұмсық қара галошын тырпылдатып, жел
тұрса сусылдай жөнелетiн шеге топырақты бұрқылдата отырып, кеңсеге келдi. Iшке
өңмеңдей кiрдi. Жарық аз түсiп, қара көлеңкеленiп тұрған ұзын қоридорды бiр шолып
өттi. Еденде шашылып жатқан қиқым-сиқым жоқ па деп үңiле қарады. Сосын iшiне
қыш кiрпiш өрiп, сыртын қара сырлы қаңылтырмен дөңгелете қаптаған биiк пештiң
аузына үңiлiп, күлдiң бар-жоғын тексердi. Бұл Айзаданың бiр талайдан берi атқарып
жүрген жұмысы. Күйеуi сырқатқа шалдығып, бұрынғы табысы көл-көсiр жұмысынан
шығып, дүкенге қарауыл болғалы бұл директорды жаңалап, осы жұмысты ат пен
түйедей етiп қалап алған едi. Содан берi тыным таппайды. Қысы-жазы еден жуып,
пешке от жағады. Түнде айнадай тазартып кеткен кеңсе iшiн таң азаннан тұрып, бiр
тексерiп өту әбден дағдысына сiңген. Бүгiн де сонысына бағып, екi етегi далақтап келе
жатқанында, ана «өшетiл» Мылтықбай талтаңдай қарсы шығып, шәйдай ашық кеуiлiне
күл шашқандай болды. Бет-аузы жылтыраған ана Патшайымдай ағаш-аяқ алдым деп,
жердi ойып жiберердей, аяғын шiрене басады. О, шiрiк! Қолтығыма пәпкi қыстым,
үйiме кәрнитөр кiргiздiм деп талтаңдауын қарай гөр өзiнiң! Құдай қойып, мұның қара
домалағы да ат жалын таптып мiнсе, анау-мынау емес, әмiркен кәрнитөр алып, әй, бiр
шалқиды-ау! Оны да көретiн күн бар ма екен? Айзада кеуiлi босап, көзiн бiр сықты.
Күйбеңдеп жүрiп, кеше сыпырғышқа iлiнбей қалған жердегi майда қиқым-сиқымды
жинады. Еңкейе берiп, iшке кiрiп келе жатқан шикiл сары есепшi Iдiрiстi көзi шалып
қалды. Есепшi аяғын әзер алады. Табаны қарыс келетiн туфлиiмен тақтай едендi
ойбайлата басады. Ақ нейлон көйлегiн жыртып жiберердей боп қарны шыға қапты. Өзi
кербез-ақ. Езуiне қыстырғаны сонау жер түбiндегi Алматыдан шығатын, дәмi тамақ
қырмайтын қымбат сигарет. «Па, шiркiн! Бұ да жер-көкке сыймайды!». Кенет
Айзаданың бас терiсi тарыла қалды. Шикiл сары есепшi езуiндегi тұқылына жақындата
шегiп болған темекiсiн еденге тастады да, есiкке қол соза бердi. Айзада бiреу етiне бiз
сұғып алғандай ыршып кеттi. Бара есепшiнiң шалғайына оратылды:
— Әй, саркөсiк, тоқтай тұр!
Есепшi киiктiң текесiнше бiр шекесiнен одырая қарады.
— Мынау не? — дедi Айзада қолымен едендi нұсқап.
— Не болсын, еден де.
— А, мынау не?
— Жәшiк.
— Онда мынауыға жол болсын? — Айзада темекiнiң түқылын көрсеттi. — Немене
осыны жәшiкке тастай салсаң, тағыңнан түсiп қаласың ба, әлде iшiңдегi балаңды шала
тастайсың ба?
Есепшi қызарып кеттi. Буылтық-буылтық денесiн әзер илiктiрiп, жерге қарай созыла
бердi.