Упрощенная HTML-версия
отыр. Ендi самолет егiстiк үстiмен жайымен ұшып келедi. Суға малшынып жатқан
атыздар төменгi жақтан үлкен айна сияқты боп жалтырап көрiнедi. Төрт бұрыштап
жасалған атыздар жоғарыдан қарағанда, құдды қолдан сызған картадай екен. Хатшы
ырза болғандай, басын сәл көтере түсiп, бiр көзiн қыса, қарап қапты. Бiр арада су
жетпей, тақырланып қалған атыздар ұшырасты. Хатшы соларды қолымен көрсетiп:
— Анау араларың ала ғой, — дедi.
— Әбеке, оның себебi бар. Биыл осы жердi ана Имандосов Самұраттың ПМК-асы
тегiстеген едi. Дәл осы ара басқа жаққа қарағанда биiктеу. Оған су шығару қиын.
Бiрнеше рет қуатты насоспен атқылап едiк, — болмады, су төменге қарай жырылып
кете бердi. Сосын, — деп Елекеш тоқтап, хатшыға қарады.
— Ол жерлерге дән себiлiп пе едi?
— Себiлген. Алғаш көктеп келе жатты да, су болмағасын құлап қалды.
— Солай де. Ана 86-ыншы ПМК ғой, — деп, ол қойын дәптерiн шығарып, оның бiр
бетiне әлденелердi жаза бастады.
— Әбеке, соны аздап қысып алмаса болмайды. Ыңғи асығыс жүредi. Биыл бiзге
арнап екi қора соғып едi, төбесi ай өтпей жатып тесiлiп қалды.
— Осындай шағым басқа жерлерден де түсiп жатыр. ПМК-аның мәселесiн қараймыз
ғой деймiн. Ал, анау ара не? — дедi хатшы қолын сiлтеп.
Елекеш қарап едi, бұлар Салманның бригадасының жерiне келiп қалған екен. Бұл ара
бiр тегiс көктеген. Суы да жаман емес. Салы бiрдей боп шығып, жабағы жүнше ұйысып
тұр. Тек шеткi атыздарда анадағы дауыл қаусатып кеткен, арасы сирек күрiш бар едi.
Хатшы соны көрсеткен екен.
— Әбеке, анадағы дауылдың құрсығы бiзге де тидi. Соның iстегенi анау. Қалған
жағы дұрыс.
— Ол дауыл мына жақтағы совхоздарға да зиян келтiрдi. Биыл өздерiң бiлесiңдер,
аудан 11 мың гектар жерге күрiш ектi. Содан 400 мың центнер күрiш аламыз ба деп
жоспарлап отырмыз.
— Төрт жүз мың, Әбеке, көптеу емес пе?
— Көптеу. Бiрақ шама жететiн сияқты. Мына салыларың жаман емес екен. Ендi орақ
науқанын дұрыстап еткiзу керек. Не көмек керек, уақытында айтып тұр.
— Әбеке, әзiр көмектiң керегi жоқ. Өз күшiмiз жетедi.
— Онда жақсы екен. Ал ендi қайтайық.
Самолет егiстiң үстiн бiр оралып өтiп, кенет сол бүйiрiне қарай жантая бердi. Алға
қарап отырған Елекешке жер бiр түрлi қисайып бара жатқандай боп көрiндi. Сосын
машина екiншi бүйiрiне қарай ауа бере, кенет солқ-солқ ете қалды. Елекештiң қолқасы
аузына келгендей болды. Самолет қайтадан жөнделе бере, тағы да кiлт төмен түсiп,
сосын жоғары көтерiлiп, қалтылдай бастады. Елекештiң табан асты жеңiлейiп, iшек-
қарны жоғары шығып кеткен сияқтанды. Ол сонда да сыр бермей, хатшының қасында
тұра бердi. Сол арада бiр рет Құлбаевқа қарап едi, ол орамалын аузына басып, лоқси
берген екен. Хатшының баяғы қалпы. Елекеш iшiнен оған сүйсiнiп қалды. Хатшы кенет
бұларға қарап:
— Атқа мiнiп жүрген ел едiк. Мына сырғыған жайлы машинаға үйренгенiмiз сонша,
осындай қалтылдағанды да көтере бермеймiз, — деп күлдi.
— Ол рас, Әбеке.
— Өзiң бәйгi атына мiнiп, шауып көрiп пе едiң?
— Бала кезде шапқанмын.
— Өй, оның солқылы мынаның қасында ойыншық қой. Жол бойы тақымың қарысып
қап, атсейiстер уқалап, шаққа дегенде жазып алатын, — деп, хатшы жадырай күлдi.
Елекеш оған таңырқай қарады. Айшуақовтың осындай ырза боп кеткен кездерiнде ақ
жарқын тартып, әңгiме айтатынын бiлетiн. Соны көрiп, iшiнен сүйсiнiп қалды.
Самолет ауылға қарай бет алды. Ендi қалтыл-дiрiл басы–лып, ол бiр ауанмен ұшып
келедi. Хатшы алдыңғы жақта отырған ұшқыштарға қарап қойып: