Упрощенная HTML-версия
бастады. Өзi туып-ескен оң босағадан мәңгiлiкке ұзап шығарын, ендi мына отбасы өзiне
жат тартатынын сезiп, кеуiлi босап кеттi. Көзiне ыстық жас ытқып шыға келдi. Онысын
ас қамымен қара үйге кiрiп-шығып жүрген жеңгесiне бiлдiрмеуге тырысты. Дегенмен
iш жағынан есемелеп келе берген бiр ерекше ыссы толқын алабұртқан кеуiлiн онан
сайын толқытып, көкiрегiн әлдеқандай оттай бiрдемеге толтырып жiбердi.
Набат жылап жүрiп, шамаданға қайтадан киiм-кешегiн сала бастады. Бiр-екi
көйлетiн пәттелеп, бiр қуысқа тықты. Сол арада бiр жерден кеше Елекеш алып берген
алтын сағат қорабынан сусып, жерге түсе бердi. Май шам жарығында алтын сырты
жарқ ете қалды. Набат состиып тұрып қалды. Дереу жан-жағына жалтақтай қарап,
ешкiм жоғын көрiп, әлгi қорапты шамаданның бiр бұрышына тыға салды.
Түн ортасы жақындады. Әке-шешесi ұйқыға кiрiстi. Қанат пен Нұрсұлу сыртта
масахана iшiнде жатыр. Уәделескен уақыт болды-ау дегенде, Набат орнынан ақырын
тұрып, аяғын еппен басып, сыртқа шықты. Қараңғы түн жайқын дала үстiне жақындай
түскендей екен. Жұлдыздар құжынап тұр. Анадай жерден Қанаттың қорылы естiледi.
Набат тың тыңдап аз тұрды да, ояу ешкiмнiң жоқтығын бiлiп, iшке қайта кiрдi.
Тысырлатпай шамаданын алды. Сықырлауық есiктi ақырын ашып, «бiссiмiллә» деп, оң
аяғымен босағадан аттады. Сол екен, бiр түрлi бойы қалтырап кеттi. Ол бойын тез
жиып, үйдi айналып өтiп, қалың қопалыққа кiре бердi. Етегiн тырналап қалып бара
жатқан шеңгелге қарамады. Қолы мен бетiн жиде тiкенiнен қалқалай жүрiп отырып,
уәделi жерге келсе, Әбду мен Майнақ күтiп тұр екен. Келерiн келсе де, Набат екi оқты
боп, аз тұрды. Бiр сәт мына сүмелекпен бiрге өмiр сүргенше, өз мұңы, өз қайғысымен
сопа басы сопайып тұра бергендi қолай көрiп кеттi.
Бiрақ онысына Әбду мұрша берген жоқ. Мотоциклды тез от алдырып, мұны
зорлағандай ғып мiнгiздi. Өзi Майнақтың отырғанын күтпестен, зыр еткiзiп жүрiп кеттi.
Сол арада Набат ерiксiз арт жағына қарады. Көзiне өзi күнде кiрiп-шығып жүрген
қараша үй, оң босағасы аса ыстық көрiнiп кеттi. Ендi сонымен мәңгiлiкке
қоштасатынын, бұлғаңдап жүрген қыз күнiнiң бiткенiн, кәзiр алдынан барар өрiсi әлi
белгiсiз басқа бiр өмiр есiгi ашыларын бiлiп, көзiнен ыстық жас ытып-ытып шыға келдi.
Көкiрегi ысып, басы ауырғандай болды. Көз алды тұманданып кеттi. Өз үйi мен мұның
арасында тартылған ерекше жiп бардай көрiндi. Мiне, сол жiп мұны бөтен жаққа
жiбергiсi келмегендей, керiле бастады. Бiрақ зырлап келе жатқан мотоцикл әлгi жiптi
одан әрман кере түстi. Сол жiп керiле, керiле, әбден жiңiшкерiп барып, кенет... тырс
етiп үзiлiп кеткендей болды.
Набат жылап жiбердi. Тез түсiп қалғысы келдi. Қасында отырған Майнаққа жек көре
қарады. Бiрақ заулап келе жатқан мотоцикл әлдеқандай өмiр ағысындай боп, мұны
ықтиярынан тыс, еркiне қоймай, еш ойлантуға мұрша бермей, алдында түксиiп тұрған
бимәлiм болашағына қарай ағызып алып бара жатты.
7
Қызының қашып кеткенiн таңертең бiле сала, Кәмпиттiң кеуiлi құлазыды да қалды.
Қызының соңғы кездерi өз-өзiнен тұйықталып, ауыр ой үстiнде жүргенiн ана жаны
айтпай-ақ сезген едi. Тек оның не ой, не нәрсе екенiн анық бiле алмады. Жәй шаршап
жүрген шығар деген де қойған. Ендi бүгiн оқыс жерден қызының қайдағы бiреуге тып
берiп кетiп қалғанына қайран қалды.
Канат төсектен тұра сала, ысылдап ұйықтап жатқан Нұрсұлуды бүйiрiнен бiр тептi.
Әкiреңдеп:
— Сен бе қарындасымды қашырып жiберген? — дедi.
Нұрсұлу басын көтерiп ап, сыпырылып түсе бере орамалын жөндеп жатып:
— Жоқ. Бiлсем бұйырмасын, — дедi.
— Ондай ойы жоқ сияқты едi. Бұ қалай аяқ астында?