Упрощенная HTML-версия
Молотилка күнi-түнi селкiлдеп жағын жаппайды. Әйелдер жағы ақталған дәндi
үпелекше бұрқыратып суырып әлек.
Ақыры астықты ауданға таситын күн де жеттi. Елекеш жар құлағы жастыққа тимей
жүрiп, қолдағы бар он шақты машинаны Санибекке жөндеткiздi. Борттарының жақтау
ағаштарын сырлатқызды. Бар көлiктiң үстiне арасы алшақ екi биiк тақтайға қызыл мата
кергiзiп, кемсауат болса да, қолы әдемi дыбырлақ Досанға газеттердiң бетiнен түспей
жүрген үлкен бiр ұранды жаздырды. Қалған машиналардың маңдайларында да —
сондай бiр-бiр ұран. Бүгiн осылайша дайын болған машиналарды тырнадай тiзiп,
Елекештiң өзi бастап, қырманға келдi. Директор жұмысшыларды жанықтырып жүрiп,
күрiштi машиналарға тездетiп тиеттi. Он шақты машина дайын болғасын, Елекеш әйдiк
транспаранты бар басқы машинаның кабинасының үстiне шықты да, жиналған жұртқа
қарады.
— Жолдастар, — дедi ол қаттырақ сөйлеп. — Жолдастар, бiздер бүгiн Отан
қамбасына ауданда бiрiншi боп астық құйғалы отырмыз. Қуаныштарыңыз құтгы
болсын! Ура!
— Ур-р-а-а!— дедi бүкiл жұрт қосыла айқайлап.
— Ендi бас машинаға мiнiп, көштi бастап баратын бiр күрiшшi керек. Кәне, кiмдi
ұсынасыңдар?
— Мен Набатты ұсынам, — дедi Құмай қолындағы қағазына қарап тұрып.
— Қарсылық жоқ па?
— Жоқ!
Бiрiншi машинаның үстiне Набат көтерiлдi. Дыбырлақ Досан оны сырт еткiзiп,
суретке түсiрiп ала қойды. Сол арада ауданда шығатын газеттен келген тiлшi
Тоқшылыққа қарап:
— Қандай адам толқитын сәт! — дедi.
Тоқшылық мырс еттi.
Директордан кейiн парторг сөз алған Құлбаев машинаның төбесiне көтерiлiсiмен,
қойнынан қағаз шығарып, қолын құлшына сермеп, оқи бастады.
Содан соң жұмысшылар комитетiнiң төрағасы Мыңбаев сөйлеп, қолтығынан көк ала
қағаз шығарып, курортқа баруға жолдама келгенiн, оны озат дихандарға табыс ететiнiн
айтты..
— Пай, пай! — дедi Балғынбай мұртынан күлiп.
— Қойшы, көке! — дедi Нестай әлденеге абыржып.
Тоқшылық Нестайдың жүзiне көз қиығын салды. Қыздың Набатқа аздап қызғана
қарап тұрғанын байқап қалды.
Әбду жырқ-жырқ етедi:
— Паһ, шiркiн! Той деп осыны айт! Тек жүз грәмi жетпей тұр!
Салыда жүрген мектеп балаларын бiр көрiп қайтуға келген Мылтықбай қабағын
шытып, оған:
— Маңызды саяси науқан үстiнде қылжақ айтқаныңды қалай түсiнуге болады, а? Бұ
деген бисаясилық емес пе? — дедi.
Әбду оған шошына қарады.
Алғашқы астың керуенi жүруге жақын қалды. Басқы машинаның жанына бiр барып,
әлдененi қайта-қайта қарап, Санибек, Құмай, Құлбаевтар жүгiрiп жүр. Суретке түсiрем
деп, дыбырлақ Досанның порша-поршасы шыққан. Майнақ директордың газигiнiң
капотын ашып, аккумулятордың болттарын қатайтып бұрап жатыр. Набат болса,
транспорант түбiнде әлдекiмге мысқылдай күлiп, тәкәппар басын шалқақ ұстап тұр.
Елекеш былай шыға бере, қолын жоғары көтерiп тұрып, кенет төмен қарай сiлтеп
қалды:
— Кеттiк!
Алғашқы машина ажылдап барып, орнынан қозғалды. Оның соңынан қалғандары
ердi. Барлығы кiре тартқан керуендей боп, Есентайдың дөңiне иек арта бергенде,