Упрощенная HTML-версия
Набат тұла бойын дiрiл буып, дем арасында құп-қу боп кеттi. Сол сәтте iшiндегi
шарана әлденеден секем алғандай қатты аударылып түстi.
20
Тоқшылық iшке кiрдi. Мылтықты көрiп, Әбдудiң көзi бақырайып кеттi. Сосын
Елекешке жалтақтай қарап, директордың миығына шапқан ащы, зiлдi күлкiнi байқап,
не iстеп, не қою керектiгiн бiле қойды да, тез жұмсарып:
— Өй, жақсы келдiң. Кәнеки, төрлет, — дедi.
Тоқшылық есiктiң қыр көзiнде состиып аз-кем тұрды да, қосауызын керегеге сүйеп,
аяқ киiмiн шешiп, көрсетiлген жерге барып, малдас құрып отырды. Сосын Елекештер
алдарына жайып, әр түрлi сан жазып, әлемiштеп тастаған қағазға қарады. Олар төбеде
жазылған санды толтырам дегенше әлi бiраз бар екен. Сол арада мұның
қозғалақтағанын байқаған Әбду:
— Ойнайсың ба? — дедi.
— Басталып кеттi ғой, — дедi Бәйдеш онша жарата қоймай.
— Iжтеңе етпес. Әлi бiраз бар.
— Жарайды, ойнасам ойнайын, — дедi Тоқшылық онша ықыласы соқпаса да,
әлденеге келiсiп.
Карта таратып отырған Әбду төртiншi қол ретiнде бұған да жылтырақ картаны
үлестiрiп бердi. Тоқшылық карталарды қарап едi, жетi ойын келiптi. Бiрден өз ниетiн
айтты. Ешкiм онымен таласа қойған жоқ. Сосын Тоқшылық көзiр сайлап, жүрiс өзiнен
болғасын, бiрден тұздан бастады.
— Ау, мынау сұмдық қой, — дедi Бәйдеш жалғыз көзiрiн тастап жатып.
— Ойбай, айтпа, — деп Әбду мойнын созып, Елекештiң қолына қарады. — Мұның
қолы шыққыш. Анада дымымызды қалдырмай, сыпырып алған.
Тоқшылық жақсы ойнап шықты. Келесi жолы да ойнады. Сол екен, қолы шығып,
ешкiмге кезек бермей қойды. Сәлден соң өзгелердiң жиған ұпай санына жетiп те алды.
— Мiне, көрдiң бе, тағы да итiмiздi шығаратын болды, — дедi Әбду ыржиып.
Тоқшылық келесi жолы тағы да ойнады. Тек бiр кәте жiберiп, бiр алымнан қағылып
қалды да, бiр санды төбесiне қонжитып жазды.
Екiншi жолы да ойнаймын деп, мұрттай ұшты. Сол екен, қайта-қайта құлай бердi,
құлай бердi. Төбесi жүзден асып кеттi. Соны көрiп Тоқшылық әлденеге ызалана
бастады. Тұла бойы ысып, көзiнiң алды қарауытқандай болды. Басына ыссы қан тептi.
Құлақ түбi дүрсiлдеп, миы шың-шың еттi. Бiрде бажайлап қарап едi, ендi тоғыз не
мизер ойнамаса ұтылатынын бiлдi. Бiрақ қол келмей қойды. Бiрде жетi ойын келiп едi.
Елекеш ернiн керiп:
— Мизер, — дедi.
— Оһо, — дедi Бәйдеш. — Кiмде тоғыз ойын бар?
Тоқшылық ызаланып:
— Тоғыз, — деп, бәрiн белден басып кеттi.
— Әй, бала, байқа! Кәне, өзi? — деп Әбду мұның картасына қарады да, — Неңе
ойнайсың? Әлiн бiлмеген әлектiң керi келедi ғой, — деп құлағына сыбырлады.
Тоқшылық оған қыңбады.
Елекеш карталарына қайтадан қарап отырып, астыңғы ернiн жымқыра тiстеп,
ойланып тұрып:
— Мизер без прикупа, — дедi.
Әбду жырқ ете қалды:
— Қоя сал, алсын.
Елекеш жердегi екi картаны көрпе астына жасырды. Жүрiс Бәйдештен едi.
Тоқшылық екеуi карталарын жайды. Не бар, не жоғын анықтап, жерде не жатқанын