Упрощенная HTML-версия
жетпегендей аузын алғына ашты. Омырауы бiр түрлi қабынғандай болды Ерте бастан
ауыл арасының дау-шарына ұрынған басын тау-тасқа аямай соққысы келдi. Елден
ерекше бақыттан мол қарпып, өз үлесiмдi алып қалам деп тайталасқанда, сол шiркiннiң
кәзiр пұшпағын да ұстай алмағанын бiлiп, iшi өртендi. Сол күйiнiшiн басқысы кеп, екi
бетiн жуа жөнелген ыстық жасты сүртпей жата бердi.
Кенет сырттан машина гүрiлi естiлдi. Сол гүрiл бiрте-бiрте жақындап, берi қарай
келе жатқанын анық аңғартты. Ендi бiраздан соң дыбыс тақап кеп, үй жанына жете бере
кiлт өше қалды. Набат әлденеге елегiзiп, үстiне әлдененi жамыла сап, есiктен сыртқа
көз салса, Елекеш машинадан түсiп жатыр екен. Набат есiктi серпе ашып, сыртқа
шықты да, машинаның жанына тақап келдi.
— Жайшылық па? Нағып, жүрсiң?
Елекеш ештеме демей, мұның белiне қол жүгiрттi. Набат оны өңменiнен керi итердi.
Сол арада зәресi ұшып кеттi. Машинаның түксиiп тұрған қараңғы бұрышынан Майнақ
басын көтерiп, берi қарағандай болды. Набат Елекештiң қолын тез керi серпiп, дым
бiлмегендей:
— Майнақ ұйықтап қалған ба? — дедi.
Елекеш те артына жалт қарады. Майнақ ендi ұйқысын шала-шарпы ашып, жерге
түстi. Бұларға адырая бiр қарады да, үйге беттедi.
Набат қатты шошыды. Iшке кiрiп, қонаққа төсек салды. Елекеш төсекке қисайғасын,
өзi бүк түсiп пысылдап жатқан Майнақтың бергi жағына қисая кеттi. Майнақ әлдененi
сезгендей, денесi тисе, тiтiркенiп, әрi жиырыла түседi. Соны көрiп, Набат не iстерiн
бiлмедi. Тұла бойы бiр түрлi тоңа түскендей болды. Ол көрпенi дұрыстап жамылды.
Аздан соң көрпе жылуының тұла бойына шым-шымдап тарап, жайлы тие бастағанын
байқады. Бар мүшесi балқыған сияқтанды. Сол арада Елекеш катты күрсiндi. Майнақ
қыбыр еткендей болды. Набат осы кәзiр Елекештiң де, Майнақтың да сан-сапалақ ой
жанын мазалап, бiр-бiрiнiң тысырын аңдып, кiрпiк iлiндiре алмай жатқанын сездi.
Барлығын осылайша қол-аяғынан жiпсiз матап қойған құдiреттi күштiң не екенiн
бiлмедi. Тек сол күрмеудi шешудiң өз қолында екенiн, егер оны тез арада кеспесе,
қаптаған қалың өрттiң шығып кетерiн анық сездi. Сол арада Набат соған белiн анық
буып та алған едi.
Ол таң алақеуiмде әлдеқандай тысырдан оянып кеттi. Селк етiп, көзiн ашып алса, бiр
ожар қол омырауын бойлап, жоғары қарай өрмелеп барады. Набат тәнiне жылан
оратыла қалғандай қатты тiксiнiп қап, жалма-жан әлгi қолды қағып жiбердi. Қол екiншi
рет созылғанда да сүйттi.
Таң атты. Ел орнынан тұрды. Набат самаурынға шоқ салды. Елекеш кеуiлсiз. Майнақ
былқ-сылқ.
Шәй үстiнде тырылдағын жосылтып, Әбду жеттi. Келе:
— Қашып кеттi, — дедi.
— Қашқаны несi? — дедi Елекеш таңданып.
— Кеше Байқожаның дүкенiне кiрiп ек. Сол арада Тоқшылық қашып кетiптi. Түрi
жаман. Абайламаса, болмайды. Бiреудi жазым етуi мүмкiн.
Елекеш үндемедi.
Дастархан жиылысымен, Набат кетпенiн иығына салып, егiске барды. Жаңа шығып
келе жатқан күн сәулесi жарқырата бастаған Жықпылға өрлеп шығып, арғы ылдиға
түсе берем дегенде, көзi атыздай боп тоқтады. Буын-буыны қалтырап қоя бердi. Әлi
құрып, кетпенді иығынан жерге түсiрiп алды. Сол мезет iшiндегi шарана бiр бүйiрiн
тесiп жiберердей боп жұлқына қимылдап, мына жарық дүнияның тайталасынан
шошынғандай, тар жатырдан кең әлемге шыққысы келгендей, қатты қозғалып қалды.
Набат бақырып жiбердi. Сосын отыра қап, ернiн қырқа тiстеп, боз жусанды қолымен
қыса ұстап тартқылады. Солқылдап бара жатқан iшiн бiр қолымен қатты басты.
Iшiндегi әлемет сыртқа шықпай, жан қинаған азаптан жуық арада құтылмайтынын
бiлдi. Шарана қозғалған сайын, көзiне ызалы жас құйылып кетедi. Набат сонда да