Упрощенная HTML-версия
жылдың жүзi болып қалыпты. Шаруашылықты бұрынғыға қарағанда көтерiп
тастағанымен, әлi кемшiлiк деген баршылық. Ең қиыны, егiс көлемi жыл сайын
ұлғайып келедi. Ал, адам саны баяғыдай. Соған қарамастан, жылда күрiштi тiсiмен бiр
талдап жұлғандай боп тапсырса да, мұның шырайы шыға бермейдi. Бiр еткiзген өнiмi
орташадан аспайды. Ал, Қаласбайдың жылда аты озып, бәйгi алады. Рекорд та, жаңа
бастама да ылғи содан шығады. Аудан басшылары ылғи соның шаруашылығын мақтап,
қит етсе, соны көлденең тартады да отырады. Абырой да, атақ та сонда. Осы пәтiмен
бара берсе, ендi бiр-екi жылдың көлемiнде Қаласбайдың омырауына бiр жұлдызды
жарқыратып, қадап шыға келер сыңайы бар. Оған Қаласбайдың ретi келiп-ақ тұр. Әрi
өзi кiсiге ұнай бiледi. Қашан көрсең, жұрттың бәрiмен iшiне кiрiп, сөйлесiп тұрғаны.
Елекеш, мұның сыры неде деген. Әлде мен шикiлiк қылып, өмiрдiң жықпылын аңдай
алмай жүрмiн бе, болмаса замана ағымы бөтен бiр арнаға түсiп ап, жөңкiлiп ағып бара
жатыр ма, деп, талай рет өрелi таңды көзiмен атқызған. Сонда қалай десең де, түтiп
жүрген жүнiңнiң жiбек болмаса да, жақсы санатқа iлiккенiне не жетсiн деген өзгеше бiр
ой түйген. Сүйтiп биыл Набатты күрiшке шығарып, мiндеттемесiн өсiрiп, иiсi аудан
бойынша шаршы топқа түсер сыңай көрсетiп, жар таратқан. Әуелгiде өзi бiраз
қуыстанып едi. Бертiн келе өзiн өзi жұбатты. Шындығында, одан айбынатын не бар?
Бүйтiп жатқан жалғыз бұл ма? Бұл олардан жырылып, қайда барып, әлiмұрыққа жетедi?
Елекеш ой торлаған назарын прорабқа аударды. Оған айтпақ шаруасы есiне түсiп,
тiктелiп отырды:
— Осы... бiзден кеткен кiсiлер көп емес пе?
— Көп.
— Соларды қайтып кел десек нағылады?
— Қайдам. Әй, келе қоймас. Ол жерге үйренiп қалды дегендей.
— Сонда да... Сiз тағы да барып көрсеңiз.
— Барып көрейiн.
Директор кеңсесiне келдi. Жолшыбай бас инженердiң орнына кiмдi қойсам деп
толғанды. Ана гараж меңгерушiсi Санибек сырттай қарағанда болбырлау көрiнгенiмен,
шаруаға бекем, мәттақам. Бұл шешiм таппай сасқан кезде, ылғи соған арқа сүйейдi.
Жаңа да сүйттi. Дегенмен Санибектiң ойына талай нәрсе келетiн де шығар. Iшiнен,
бiреудiң мiндетiн мен неге атқаруға тиiспiн, деп ойлайтын да болар. Бұл бас инженердi
бас салып, орнынан босатып жiберейiн десе, алды-артына қарайлай бередi. Бұрынғыдай
кадрларды өз қалауынша ауыстыра салуға болмайды, алдын ала ауданмен келiсу керек.
Елекеш осы жөнiнде хатшыға барып айтайын деп, бiр-екi рет оқталған. Бiрақ оның ретi
келмеген. Ал Әбжанның жүрiсi болса, анау. Бұл осындай қысылтаяң кезде сол iстейтiн
шаруаны Санибектiң мойнына арта салады. Мұның қаншаға созыларын бiр құдайдың
өзi бiлсiн. Әрi қатар жүрген азаматтармен ищаласқысы келмейдi.
Елекеш iшке кiрiп, Құмайды шақырып алды. Қортық, күрең бет агроном домалана
кiрiп, алдыңғы орындыққа жайғасты. Директор оған бiр құрын қарап отырып:
— Ел отақты жұлып боп қалды ма? — дедi.
— Бiтуге жақын.
— Дәлiрек айтқанда...
— Үш күн iшiнде бiтiредi.
— Дұрыс екен. Ал, ана қосымша жердiң жайы қалай?
— Жаман емес.
— Ал, ендi саған айтайын дегенiм... — Директор оның жүзiне барлай қарады. —
Бәрiмiздiң түтiп жүргенiмiз бiр жүн. Абырой да ортақ дегендей. Анау-мынау сырды
сыртқа шығармау жағын...
— Оған не сөз бар.
— Жарайды онда.
Құмай кеткесiн, Елекеш секретарь келiншекке ауданға жiберiлетiн ақпарларды
машинкаға кәтесiз бас деп мұқият тапсырды да, сыртқа шықты да, машинасына мiнiп,