Упрощенная HTML-версия
— Адалына қатып қалатын бiр мiнезi бар.
— Ойбай, бiзге одан басқа не керек, — деп, Қаласбай қулана күлiп, Құлбаевқа көз
қиығын салып қойды да, әңгiме бетiн басқа жаққа аударды.
Тоқшылық аң-таң. Құлбаев та бiрдеменi түсiнгендей, мойнын iшiне тарта түскен.
Набаттың көзiне жымысқы күлкi үйiрiле қалыпты. Елекеш маңғаз қалпынан танбастан:
— Дұрыс екен, — дедi аты-жөнi жоқ.
Елекеш түс ауа аупарткомға келдi. Хатшының түсi жылы екен. Мұны орнынан сәл
көтерiле қарсы алды.
— Қалай, су жете ме?— дедi ол бұл тiзе бүгер-бүкпестен. Оның қашанғы әдетi осы.
Хал жағдайдан бұрын шаруа бабын сұрастырады. Сосын барып өзiңнiң денсаулығыңа
көшедi.
— Биыл жаман емес.
— Ораққа дайындық қалай?
— Жаман емес, — дедi де, Елекеш мүдiрiп қалды. Iшiнен: «Айтсам ба, айтпасам
ба?»— деп, бiр ойлап өттi.
— Сонда қалай? — дедi хатшы бұған қой көзiн қадай түсiп.
— Жалпы дайындық жаман емес, — дедi Елекеш тез есiн жинап, — тек былтырғы
кемшiлiктi қайталамайық деп, осы бастан жанығып...
Хатшы бiр қолайсыздықты сезгендей, сүлiкше қадала түстi:
— Сосын?
— Осы бастан қолға алдық. Комбайндарды жөндеп жатырмыз.
— Бұл кезде кiсi қомбайн жөндей ме екен? Ол деген осы уақта сақадай сай болуы
керек емес пе? — дедi хатшы даусын қатайтып.
— Ол... ендi... — дедi де, Елекеш неде болса шынын айтқанды жөн көрдi. Кейiн
әңгiме-қауға қозғала қалса, өзiн-өзi ақтауға керек деп бiлдi. — Ана бас инженер жiгiт…
сол өзi мүлдем ширамай қойды. Былтыр да соның кесiрiнен қу тақырға отырып қалып
ек. Биыл соны ескерiп, ерте бастан қамданып едiк, жөндеу жұмысы әлi онша мандыр
емес.
— Қызық екен, — деп хатшы салқын тартты. — Қызық екен. Ол ана Әбжан ғой.
Қарауыңда одан басқа кiсi жоқ па?
— Санибек дейтiн гараж меңгерушiсi бар. Соған бәрiн артып қойдым. Өзi iскер
жiгiт.
— Дұрыс, — дедi Айшуақов оның сөзiн бөлiп. — Әзiрге сүйте тұрыңдар. Орақ
аяқталғасын, о жағын сөйлесемiз. Ал, бағанағы балаң, не қылған бала? — деп, ол бұған
көзiн сығырайта қарады.
Елекеш мән-жайды қысқаша баяндап еттi. Қашанда өңiн бермейтiн кiсiнiң жинақы
түрiне, шып-шымыр тұлғасына, нұры тая бастаған екi кiшкене көзiне ара арасында
қарап қойды.
— Нағыз комсомолға лайық бала екен. Бiлiмi орта ма? Дұрыс екен. Өзi партияға
мүше ме? Онда жақсы екен. Ал, ендi айтарым, биыл миллиард бола ма деген үмiтiмiз
бар. Мына Арқа облыстарында орақ басталып та кеттi. Сен, давай, Қазақстан жылда
Отанға беретiн миллиард пұт астыққа қомақты үлес қосу жағын ойлан. Елдiң өзi
көтерiп жатқан бастамасын қолдап, оған бар жағдайды жасау керек. Түсiндiң ғой.
Ендеше, апта сайын маған тура телефон соқ. Биыл Қаласбай мен сенiң күрiшiңе баса
назар аударып отырмыз. Осы есiңде болсын. Ал, кәне, жақсы.
Елекеш кабинеттен ырза болып шықты. Есiне сары қарын тартса да, жас шамасын
ажырата қою қиындау аққұба күлiмкөз жеңгенiң крокодил терiсiмен қапталған қымбат
сөмкесi түстi. Саусағының арасында әлдене шытырлағандай болды. Мұны қой, деп,
өзiне-өзi ырза болды. Аупарткомнан шығып, машинасына келдi. Тоқшылық мен Набат
әлдене жайлы әңгiмелесiп отыр екен. Сол арада бұл өзiне қарай жүгiрiп келе жатқан
домалақ қараны көрдi. Анау жетiп кеп, алтын бергендей қолын зорлап ұсынып, жырқ-
жырқ етедi: