Упрощенная HTML-версия
қара көз жұрттар арасына от тастап отыр. Аңқау ел сүйтiп құриды ғой деп, ол
қозғалақтап қойды.
Машина еңiске құлады. Есентайдың басындағы қос қараүйге келгесiн, Елекеш
Әзбергенге әкесiнiң сәлемiн айтып, оны өз машинасымен совхоздың орталығына
жiбердi. Сосын Қанат пен Нұрсұлуды, басарықтың жырылып кеткен жерiн бiтеңдер,
деп жұмсады. Олар кеткесiн, жан-жағына алақтап бiр қарады да, зып етiп iшке кiрдi.
Набат төсегiнен жаңа тұрып жатыр екен. Ебей-дебей шашы, үлбiреген бұғағы, бұған
қарағанда жарқ ете қалған қара көзi жас дидарын онан сайын әрлей түскендей. Елекеш
батыл қимылдап, ұмтылып кеп, оны қапсыра құшақтай алды. Қыз шошынып қап,
қолымен мұның кеудесiнен керi итердi. Елекеш оны тыңдамады. Қыз денесiнiң жылуын
сезген бойда, шыдай алмай кетiп, оны әлi жинала қоймаған төсекке жыға бердi. Оның
бiрдеңе деп алқына сөйлегенiн де тыңдамады. Әлдеқандай ыстық сөздi айтып,
Набаттың тамағына шолпылдатып сүйдi де, бүгерлеп алғасын, батылданып, қолын
төмен қарай жүгiрттi. Қыз алқынып:
— Қой, деймiн. Тентек болма, кө–ө–рiп қалар, — деп сыбырлай сөйледi.
— Сыртта iжкiм де жоқ. Бәрiн де жұмсап жiбердiм, — дедi де, Елекеш ендi батыл
қимылдап, қолын одан әрi қарай жүгiрттi.
Сол екен, Набат ендi шошынуын қойып, мұның қолынан қатты етiп, қыса ұстап алды
да, екi аяғын созып жiбердi. Сәлден соң бiр түрлi демiн терең етiп, ыңырси алып, қолын
жазып жiберiп, ендi мұның арқасын сипай бастады. Бұл қимылдаған сайын, сәл–пәл
iлгерiлей түседi. Аздан кейiн екi аяғын көтерiп ап, мұны белiнен қос қолымен қатты
құшақтап, бiрге қозғала бастады. Ара арасында көзiн жұмып, бұл сүйе берген бетiн
бiресе оң жағына, бiресе сол жағына қарай бұра бередi. Сосын бiр түрлi тәттi күйдi
басынан кешiрiп жатып, кеудесiнен баса түскен салмаққа ырза болғандай, ыңырси
түсiп, тұла бойы босап, жазыла бастады. Елекеш ендi еркiн қимылдады. Сонда да
сыртта жүрген бiреу-мiреу байқаусызда көрiп қалар деген күдiгi басынан шықпай,
ұзаққа жазыла алмады. Соны сезгендей денесi де тез шиыршық атып, кенет... өне
бойынан қуатты бiр сел бүлк-бүлк етiп атқи жөнелдi.
Набат қатты жиырылып:
—Тағы, тағы да, тағы да! — дедi.
— Ендi... асығыс болғасын, — дедi бұл мiңгiлей сөйлеп. — Кешкiсiн... қонам...
сосын көре жатамыз да...
— Тағы да.. Кiсiнi қоздырып қойып... өзi...
Осы кезде сырттан тықыр естiлгендей болды. Елекеш орнынан атып тұрды. Набат та
орнынан тұра сап, көйлегiнiң етегi мен өңiрiн, ұйпа-тұйпа болған шашын тез-тез
жөндеп қойып, жерде жатқан көрпеге жармасты. Сосын сыртқа шыға берген бұған
елжiрей бiр қарады. Соны көрiп, Елекештiң бойы дiр ете түстi. Мұны қашанда көзсiз
көбелекше отқа ұрындыратын осы бiр арбауы көп тұнық көз қарасы. Жаңа бiрез де де
соны көре сап шыдамай кеткен едi.
Елекеш дым болмағандай сыртқа шықты. Келген Тоқшылық екен. Анадай жерде үй
жанына тоқтаған машинаны көрiп, Набаттың жеңгесi Нұрсұлу берi қарай желе жортып
келедi. Оның соң жағында Қанат пен Майнақ келе жатыр. Олар жақын кеп, мұнымен
амандасты. Оны-мұны сөз еттi.
— Арық қалай екен? — дедi Елекеш не дерiн бiлмей.
— Түнде су жырып кетiптi. Жаңа соны барып бiтедiк, — дедi Қанат қолын
себепсiзден-себепсiз сiлтей сөйлеп. Қара жүзi ақжарғақтанып кетiптi. Басындағы ескi
кепка мыжырайып тұр.
— Дұрыс болған екен.
Нұрсұлу шайды тез арада қайнатып әкелдi. Дастархан жайылар ыңғай танылғанда,
Майнақ бұқары құманға жармасты:
— Мен қолға су құя қояйын.